Anne Frank Het Achterhuis [antikvár]

Men kan zieh afvragen of er een inleiding nodig is bij dit boek, dat precies is wat bet voorgeeft te zijn: het dagboek yan een 'normaal' kind, dat onder uitzonderhjke omstandig-heden bezig is mens te worden. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was heel Parijs en al wat zieh daarbuiten voor het Franse cultuurleven interesseerde in beroering over een ander 'kinder'-dagboek, van het Russische wonderkind Marie Basjkirtsew, opgegroeid in de rusteloos-mondaine sfeer van de reizende Russische adel, die in die jaren de grote hotels van Baden-Baden, Rome, Parijs en de Riviéra placht te bevolken, een sterk getrokken kas-orchidee, van de wieg af gehuld in alle tinten wit: bont, kant en zijde en in de liefdevolle aandacht van een geexalteerde omgeving, die zieh gespannen afvroeg of haar - onafwend-bare - grote toekomst die van een zangeres, schilderes, schrijfster of briljante vrouw van de wereld zou zijn. Haar eerste bewuste gedachten staan in het roze dageraadslicht van de roem, of missehien moet men liever zeggen: onder de schijnwerpers, en van haar twaalfde jaar af noteert ze met een bewonderenswaardige - en bijna ontstellende - nauw-Iceurigheid haar eigen ontwikkeling naar die roem toe, alles -en meer zelfs - wat het nageslaeht in de jeugd van de be-roemde vrouw belangwekkend zal vinden en als ze, een aan-komend schilderes van vierentwintig jaar, zieh in de greep van de dood weet, haast ze zieh de uitgave van haar dagboek voor te bereiden: 'Waarom Hegen of poseren? Zeker, het is duidelijk, dat ik de wens, zo niet de hoop heb, blijvend op deze aarde te zijn door welk middel dan ook. Als ik niet jong sterf: als groot kunstenares, hoop ik; maar als ik jong sterf, wil ik mijn dagboek laten lutgeven dat niet anders dan belangwekkend kan